تمـام اسپنـدهـای عالم خواسـتند دود شوند برایـت…
قرآن بـرایت “و أن یکاد” میخواند…
جبرئیل به رویـت معوذتین می دمید ای امین!
امـا “تـو"همچنان میل شهـادت داشتی…
“ماه صفر” صدها صلوات نذرت کرده بود؛ برای شِفایت؛ برای آرامش دلِ زهرایت…
امـا
تـو
همچنـان
میـل
شهـادت
داشتـی…
السلام علیک یا رسول الله…
دوست دارم از صدای نقاره خونه شروع کنم… وقتی تو صحن اسماعیل طلا ثانیه به ثانیه با خادمای نقاره زن، دلم از پله ها بالا میومد و پر میکشید برای شنیدن نقاره “علی موسی الرضا"… کار هر روزم بود؛ اصلا دم طلوع آفتاب و دم غروبی اگر نمیرسیدم به زیباترین سمفونی دنیا خمار بودم! انگار آداب زیارت رو هنوز کامل به جا نیاورده بودم!
سرهای زیادی تو صحن انقلاب به سمت برج ساعت، بالا گرفته شده بود؛ چشم های زیادی منتظر بودن با اولین دم خدام تو نقاره ها از شوق ببارند! خیلی ها گوشی به دست میخواستند موقع نواختن نقاره ها به عزیزانشون زنگ بزنن و مشهدی شون بکنن! خلاصه صفایی داره برا خودش که نگو…
کمی برگردیم عقب تر؛ به صحن الغدیر؛ همونجایی که قبل نماز صبح درهاش بازه به روی زائرینی که در تمنای یک پرِ گُل برگ بالای ضریح حضرت ان! اینجا تمام رنگ های ملایم و دوست داشتنی تو فضا پخش شدن… احساس میکنی ملائکه هم قرعه میندازن تا خادم عرشی این خطه حرم بشن! روضه هاش انگار وصل به آسمون!
بعد از نماز صبح چند دور که تو صحن و سرا بزنی و قدم برداری برای زیارت، میرسی به مراسم تعویض گلدسته های ضریح! خادمها با احترام و تواضع خاصی دسته گل های دنیایی رو میریزن به پای ضریح آقایی که غرق در گل های بهشتیه! تمام دسته گل های عالم به فدای ریاحین و میوه های دل پیغمبرمان!
خوب که نگاه کنی تو رگبرگ های گل ها غرور و شعف خاصی میبینی؛ گل از گلشون شکفته انگار! افتخار میکنن که تقدیم مهربان ترین رئوف دنیا شدن!
فقط صدای روضه جاروزن ها تو صحن آزادیه که کمک میکنه دل بکنی از این مراسم باشکوه و قدم برداری به سمت درهای خروج!
خادمها جارو به دست با لباس مخصوص، ردیف ایستادن و دارن عرض ارادت میکنن به مولا و سرور خودشون.. مردم اطرافشون ایستادن و با چشم های پر اشک و گلوی بغض کرده گاهی به گنبد نگاه میکنن و گاهی به خادمین حضرت! بعضی زنها دست میبرن تا تکه ای از جارویی که آغشته به ذرات مقدس حرم و بارگاه ثامنی هست تبرکاً بردارند…
حتی “ذره ای” از این احساسات وصف شدنی نیستن… حتی بنام ترین قلم زن های عالم قادر به نوشتن ” عین” حال زائر نیستن!
فقط “خودش” می داند و “او” !
هر عاشقی ست در طلبت أیها الرّسول
اَلجَنَةُ لَهُ وَجَبَت أیها الرّسول
عالم هنوز تشنه ی درک حضور توست
أرض و سماست در طلبت أیها الرّسول
روشن شده است تا به ابد عالم وجود
از سجده ی نماز شبت أیها الرّسول
تو می روی و در دل هر کوچه جاری اَست
عطر متانت و ادبت أیها الرّسول
آماده ی سفر شدی و با وصیتت
جان ها اسیر تاب و تبت أیها الرّسول
گفتی رضای فاطمه شرط رضای توست
خشم خداست در غضبت أیها الرّسول
اما تو چشم بستی و یک شهر درد و داغ
شد سهم یاسِ جان به لبت أیها الرّسول
اجر رسالت تو ادا شد ولی چه زود
بی تو نصیب فاطمه شد چهره ای کبود
قابل توجه مسئولین بزرگوار حوزه و شورای بزرگوارتری که دروس طلاب رو انتخاب میکنن!
بزرگوار لااقل قانون بذار کتاب بالاتر از ۲۵۰ گرم تو حوزه نزارن! دستمون شکست!
بعضی کتابا فلفل نبین چه ریزه ان! حجم کم، محتوا عالی! ازینا بزار تو لیست! کلی کتاب داریم که بعضیاش حدود ۴۰۰ صفحه، جلد گالینگور، سنگین و رنگین! اما در حد ۱۰۰ صفحه بیشتر ارائه نشده! آخه کجای عالَم، کدوم عالِم یه کتاب ۴۰۰ صفحه ای رو تو یه ترم گذاشته درس بده طلاب؟!
علی بن مهزیار از امام جواد(علیه السلام) نقل کرده که به امام عرض کردم: جُعلتُ فداک! زیارة الرّضا صلوات الله علیه افضل ام زیارة ابی عبد الله الحسین صلوات الله علیه؟ فرمود: “زیارة اَبی افضل، و ذلک انّ ابا عبد الله صلوات الله علیه یزورُهُ کلُّ النّاس و ابی صلوات الله علیه لا یزورُهُ الّا الخواصُّ من الشّیعة.” (کلینی، کافی: ج9، ص335، طبع دارالحدیث)
علامه محمد تقی مجلسی برای حدیث سی و نُه سند صحیح و پنج سند حسن سراغ دارد.(لوامع صاحبقرانی، ج8، ص548)
در این روایت امام ضمن بیان برتری زیارت امام رضا(علیه السلام) به منظور برطرف شدن هر گونه شبهه ای، دلیل این برتری را هم متذکر شده اند. گویا امام از سئوالِ شخصیتی مثل علی بن مهزیار در این خصوص به وجود شبهه ای در ذهن شیعیان پی برده، و به همین جهت دلیل برتری زیارت پدر بزرگوار شان، امام رضا(علیه السلام) را هم توضیح داده، و فرمودند:
“برتری زیارت پدرم از زیارت امام حسین(علیه السلام) از آن رو است که امام حسین را همه مردم زیارت می کنند، ولی پدرم را جز خواصّ از شیعیان زیارت نمی کنند.”
با تشکر از سایت حوزه که روایت هارو ازش دزدیدم?