سَر ندارد این سَردار!

تو را سردار دلها می نامند؛
سرداری که خود را سرباز بداند اینگونه می شود!
فاتح دمشق!حافظ مرزهای اسلامی! سلیمانی!
شاید چفیه ی گره کرده بر دور کمرت و یا پیچیده بر دور سرت، دلیل خوبی باشد بر بی تکلف و خودمانی بودنت؛ ای اقتدا کرده به ابوتراب!
کسی ذوالفقار نمی گردد مگر اینکه مرام علی گونه در وجودش نهفته باشد!
هرچند که رفتی و آشکار نگشت نهفته های درونت… .
آدم های بزرگ رفتنشان هم به قدر بودنشان لطف و رحمت است؛ اما به قول امام راحلمان، الطاف خفیه ی الهی ست… سردار! ببین که رفتی و با همان یک یادگاری انگشتریِ عقیقت که برجای گذاردی چه برکت ها بر سرزمین مادری ات نازل گشت! چه دلها به هم گره خوردند! هرچند! نگین و نشان بهانه است! گر انگشت سلیمانی نباشد چه خاصیت دهد نقش نگینی! تمنا داریم که در آخرت، با همان یک تکه دستت ما را شفاعت کن سردار! خون گرمت، آب سردی گشت بر سر فتنه های آشوبگران در مرزهای ایران و عراق… خاموش شد جرقه های آتش زای توطئه، و مانع گشت که دوباره تاول ببندد کف خیابان و زخمی ببینند بیت المال ها…
ملت ایران fatfای را که شما و مدافعان حرم را تروریست خوانده بود پاره خواهند کرد! این ردای ذلت را به تن نخواهیم کرد! ما برده ی غرب نیستیم که هر ذلتی را در قالب مذاکره، بُرد بُرد بخوانند و بِبُرند و بدوزند و بر قامت ملت کنند!
دخول در باب شهادت برایتان ترجی بود و ماندنتان برای ما تمنایی که تمنا ماند…
ما شما را تنها قهرمان ملی نمی دانیم؛ به وسعت جهان اسلام می توان برایتان تندیس ساخت و سالهای سال به یادتان افتخار کرد…
بیا و ما را میهمان کن به دو رَکعت نماز میت تا که حیّ شود دلهای مرده مان و جانی بگیرد از نفس هایت ای شهید زنده!
به گمانم برات رفتنت را در همین نزدیکی ها گرفتی! هنوز چند روزی بیش نیست که از میلاد زینب کبری می گذرد… سلام الله علیها…به گمانم همین باشد!
شب جمعه ای، افسوس شما مِن باب رفتن و پیوستن به ارواح طیبه شهدا رفع گشت و صدافسوسِ ما از حیث شهادتتان، در دلها جوانه زد… . دلهای زخم خورده، التیام دردشان تنها همان یک جمله رهبر است: “انتقام سختی خواهیم گرفت” ان شاءالله