"مادری" جایگزین ندارد!

در حکیم و کیس‌بودن خالق همین بس که جنس مونث را سرشار و لبریز از احساسات خلق کرد. بطور فطری وظایف مادر بودن را درونش نهاد، و از طرف دیگر بعد از فارغ شدن زن از حمل، امر کرد مادرها فارغ‌اند از هر وظیفه‌ای! و از اینجا، لطف مادرها شامل حالمان شد. تر و خشکمان کردند بی‌آنکه مسئولیتی از جانب خالق بر دوششان باشد؛ بی چشم‌داشت، بی‌اجر و مزد!
پیغمبرِ این خالق نیز از راه تشویق زن‌ها به خانه‌داری و جهاد نامیدن کارهای روزمره‌شان در طول زندگی، حجت را تمام کردند. همان بزرگی که به جنس مونث اعتبار داد؛ مقام مادر و زن و خواهر و دختر را از فرش دوره‌ی جاهلیت به عرش ملکوتی اسلام کشید.
آری، با این باور اگر مردی در معرکه‌‌ی جنگ زخمی برمی‌دارد و جانباز می‌شود، زن هم وقتی خوراکی می‌پزد برای اهل خانه و دستش خراشی برمی‌دارد، جانش را در جهاد خانه‌داری نهاده است. وقتی زایمان می‌کند و جسمش فرسوده می‌شود در راه خدا جهاد کرده و جانباز شده! جهاد زن خوب همسرداری و حسن معاشرت است.
با این دید بسیاری از سختی‌های زندگی مشترک، خانه‌داری، و تربیت فرزند راحت‌تر می‌شود. روح مادر، با هر قدکشیدن فرزند رشد می‌کند؛ هرچند جسمش به سمت فرسودگی می‌رود. و این اقتضای خلقت است؛ باور کنیم که حیات ابد در پیش داریم!
اگر از ما سوال کنند در آن‌های آخر زندگی چه خواهی کرد، بی‌شک سجاده است و اشک و آه! اما فاطمه‌ سلام‌الله‌علیها که رسم بندگی‌کردن را بهتر می‌داند، در لحظه‌های آخر زندگی خانه‌داری و رسیدن به امور فرزندان را انتخاب کرد. فاطمه می‌دانست از چه طریق مقرب‌تر است. فاطمه‌ای که شهید در راه ولایت هم بود، می‌دانست برای نزدیکی بیشتر به خداوند جهاد اصلی‌اش چیست.
فاطمه، شاگرد اول مکتب خدا بود و استاد تمام عالم. چند و چون زنانگی را از روش و منش فاطمه باید آموخت.
رهبری هم در دیدار اخیر اولویت زن را خانه‌داری برشمردند و فرمودند: “بانوان عزیز جامعه‌ی اسلامی ما سعی کنند دنبال فاطمه‌ی زهرا سلام‌الله‌علیها حرکت کنند؛ هم در امر خانه‌داری، هم در امر فعالیت اجتماعی و سیاسی، هم در حکمت و دانش.”
و باید دید کار سنگین و زمان‌بر بیرون از منزل چه می‌کند با این مخاطب‌های خاص در محضر ایشان که در قاب سیما می‌بینم و مخاطب عام در کفِ جامعه!
یکی از همین خانم‌های مسئول حاضر در دیدار اخیر رهبری، مدت‌ها قبل در جمعی دوستانه با حالت تاسف می‌گفتند: “یادم نمی‌آید آخرین بار کی فرصت کردم برای اهل خانه آشپزی کنم!”
و مقایسه کن با دستان مبارک دختر رسول خدا که در اثر گرداندن آسیاب خانگی ترک برداشته بود و خون از آن می‌چکید. در عصری که پخت‌وپز ما با کمترین زحمت ممکن است، چه می‌شود که خود را از این لذت محروم می‌کنیم؟! و البته جهادی که خدا و رسولش برایمان برنامه‌ریزی کردند با برخی مسئولیت‌های مدنی تغییرش می‌دهیم!
اگر در سطح جامعه نباشیم جایگزین برایش هست؛ اما اگر در خانه و کاشانه‌ی خود نباشیم چه جایگزینی؟!
مایه‌ی تاسف‌تر اینکه برخی از این زن‌های مومنه که دنبال لقب و منصب نیستند، با الفاظی همچون “تکلیف است"و “وظیفه‌ی شماست حضور در اجتماع” و امثالهم اغوا می‌شوند.
در هرصورت، اول و آخر کلام اینکه “مادری” جایگزینی ندارد.

عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) قَالَ:
قُلْتُ أَیُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ قَالَ الصَّلَاةُ لِوَقْتِهَا وَ بِرُّ الْوَالِدَیْنِ وَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ‌عَزَّ وَ جَلَّ.
الکافی، ج 3، ص 406
آری، طبق فرموده‌ی امام صادق علیه‌السلام در خدمت پدر و مادر بودن، بر جهاد مقدم می‌شود؛ چرا که آن دو در طول عمر خود به جهاد مشغول بودند. پدر در پی کسب حلال و مادر سامان دادن اوضاع خانه و تربیت فرزندان.
آری، براستی خدمت‌کردن به جهادگران مقدم شمرده شده است. بدان که پیشکسوتان جهاد، مقدم‌اند.
مادرم، مادران سرزمینم، روزتان مبارک ❤