وقتی میخوانم و می شنوم که آمار و ارقام موجود نشان می‌دهد که 40 درصد از کودکان فلسطینی در زندان های رژیم صهیونیستی مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند، نمی فهمم سکوت آنان را که باید زبان بگشایند و نمی گشایند!
وقتی گزارش های موثقی وجود دارد که ثابت می کند، اغلب فلسطینی‌هایی که توسط نظامیان رژیم صهیونیستی به اسارت گرفته می شوند، علاوه بر شکنجه و آزار و اذیت های جسمی و روحی در معرض انواع تعرض ها و سوء استفاده های جنسی از سوی نظامیان صهونیست قرار می گیرند و از آن طرف خاموشند حلقوم های به ظاهر صلح طلب، نمی دانم بر کدام در بزنم، بر کدام طبل بزنم تا صدای رسوائی حقوق بشر به صدا درآید!!! تنها تـو و میمانی و میراثی که امام کبیرت سالهاست برایت به یادگار گذاشته تا آخرین جمعه رمضان المبارک چادر بر سر کنی و در خیابان فریاد برآری: « الموت لإمریکا، الموت لإسرائیل» فریاد بزنی تا خشک مقدسان بی سیاست بدانند با دیانت ترین ماهِ خدا گره خورده با سیاست است! آری، به برکت انقلاب جمعه ای داریم که چفیه می اندازد!
وااسفاه! از این همه جنایت خاموش! بالطبع قربانیان اصلی این تعرض ها و تجاوزها را زنان و کودکان فلسطینی تشکیل می دهند… کجایند آنان که بابت یک نظر کارشناس مبنی بر شستن پای همسر در تشت، رگ دفاع از حقوق زنانه شان متورم می گشت و قیل و قال کودکانه در دفاع از حق و حقوق زنان به راه می انداختند، و در مقابل این همه ظلم و تجاوز به زنان مسلمان فلسطینی بی خیال اند و پا در تشت آرامش و رفاهِ مادیِ خود گذارده اند! کجایند آن روشنفکرانِ خاموش مغز که علی الظاهر مدافع حقوق زنان اند و حتی یک خط در طول عمر فمنیستیشان در راه دفاع از مادران و دخترکان سوریه و لبنان و فلسطین ننوشته اند؟!
واقعیت چیز دیگری است؛ برایشان صرف ندارد! فقط همین!
