دشواری ها پایانی دارد…

امیرالمومنین علی روحی له الفداء

تنگی معیشت این روزها، تورم متورم! حراجی گرانی که در هر مغازه بیداد میکند! اقتصاد مریض که نوش دارویش دست عده ای است اما …

و کرامات شیخ ما که همچنان جاریست… با چهره ای آن کادر شده برای جماعتی که هشتی ندارند که در گرو نه بگذارند و معاششان را بگذرانند، در رسانه صحبت هایی از جنس گل و بلبل و همه چی عالیست و ما چقد خوشحالیم فرمایش میفرمایند! زندانبان حق طلبان هم که سرگرمی جدیدشان گشته! کلید بر دستانی نرم و نازک!

اما دلهامان همچنان قرص است به رهبری که فرزانگی صفت فرمان روائیش است...

و سنگ های صبوری مان گرم همین روایت امیرمان علی است… دشواری ها پایانی دارد…

قرار نیست فتنه ها زیر فشار اقتصادی دوباره سبز شود! ولی نعمت ها هر چند هم که مستضعف باشند باز ولی نعمتند! و این مستضعفین هوشیارند و بصیر! ما رنگ خاکستری را سیاه نمیبینیم! ما اشتباه هر رجالی را به پای نظام نمیگذاریم! ما از سر سیری قلم نمیزنیم و لب نمیگشائیم! ما همان جماعت زیر خط فقر آماریم! اما نان به نرخ روز بر ما حرام است همانطور که دم و خنزیر و فقاع! مسلمانی ما بی ولایت، همسنگ کافران حربی است! ما چشم فتنه را کور خواهیم کرد مادامی که پشت ولی زمانمان را خالی نکنیم!

+انتخابات حق الناسه! سرنوشت هیچ قومی تغییر نخواهد مگر به دست آن قوم! همان اندازه که انتخابات حق الناسه، ملازمات آن مثل حماسه ۹ دی هم بر همه ما فرض و واجبه…

قسم به آن تسبیح در دستت که نمیدانم در انتها چه بر سر آن آوردی! و به آن لبخند پُر زِ شیطنتت، که البته میدانم در پی تدبیرکی هستی تا دوباره جایی را آباد کنی و باغی را ویران! قسم به آن دم که تخم مرغ نیمه را به سر خاله عزیزمان پرتاب کردی و دلیلت هم درسته تقدیم تو نکردن تخم مرغ آب پز بود! ای وای بر آن مصیبت عظمیٰ که پستانک نازنین مرا می ربودی و در دست برای روز مبادا نگه میداشتی؛ یک پستانک در دهان یکی هم در دست! کودک به این زیاده خواهی، نوبری بود که قسمت خاندان ما شده بود، آری! یاد باد آن روزها را که با نرگس، دخترک همسایه مان میرفتیم حیاطشان برای انار دزدی! احمق تر از او خودمان بودیم که با او و بچه های دیگر می آمدیم باغ پدربزرگمان دزدی! روحش شاد! شوهرخاله مان را میگویم! یدالله عمو! همانی که بزرگترها جرأت نداشتند به ایشان بگویند بالای چشمانتان ابروهایی پرپشت است! پیرمرد برای خودش دبدبه و کبکبه ای داشت! اما “تو” همه را در هم کردی! ای داد آن روزی را که گل گلایل سفید مادرمان را در حیاط از ساقه شکستی! خواست که تو را تنبیه کند شاخک هایت جنبیدند و چونان غزالی تیزپا رفتی که رفتی! اما سرآخر ب مدد مادربزرگ طایفه مش صفر که سر راهت سبز شد و تو هم بشدت از او میترسیدی در دام افتادی! جلو خطر و پشت مادر!!! سرآخر هم گرامی میدارم آن لحظه هایی را که بارها و بارها از دست مادرمان گریختی به سمت خیابان و کم مانده بود کمپوت شوی! چه مشقت ها که برای بزرگ شدن تو یکی کشیده شد!!! آخر، بچه هم انقد شر؟!

+ تقدیم به خواهرم ساناز :)

اندر حکایات خاله بازی که عبارت دیگر آن همان بازی با آبروی خاله است جانم برایتان بگوید که:

 روزی روزگاری گذر برادر همان خواهر که در خاله بازی۱ داستانش از پیش گذشت آمد منزل ما و طبق معمول کیف لب تاب مارا بر دست گرفت و گفت: من آقای مهندسم! از قضا، اخوی بزرگتر ما که در دوران نوجوانی، اندامش را در باشگاه ورزشی تناسبی انداخته بود و عکس هایی با رفیق و رفقای باشگاهی خود انداخته و آلبومی بهم زده بود محض یادگاری، و سالها بعد از تاهل، این آلبوم کذایی را از حیث فراموشی جزو وسایل شخصی نبرده به منزل جدید، در منزل قدیم گذارده بود!

…گذشت گذشت گذشت… تا یک روز که به خوابگاه دانشگاه رفته بودیم از حیث کار هر هفته برای تبلیغ، دانشجوهای عزیزه به دنبال برگزاری همایش شهدا فی الفور یک لب تاب طلب نمودند! و ما نیز برای حل مشکل، لب تاب خود را داده تا بلکه کاری از برای شهدا پیش برده شود!

… گذشت گذشت گذشت… تا که یکی دو روز بعد، احتیاج به لب تاب پیدا کرده آن را از کیف درآورده و نزدیک بود جان به جان آفرین تقدیم نماییم! چشمان مبارک مخاطب روز بد نبیند که بد دیدم! داخل کیف لب تاب پر بود از عکس های مردان آهنین! مردانی که در آلبوم برادرمان با فیگورهای کج و ماوج عضلات خود را به نمایش گذارده بودند! بله، عکسهای همان آلبوم مذکور که قبلتر اشاره شد! خواهرزاده گرامی در حین مهندس بازی، آن را نهاده بود داخل کیف لب تاب ما! و ما بی آنکه از ماجرا باخبر باشیم کیف را برداشته راهی دانشگاه شدیم و بعد دادیم خدمت دانشجویان! یعنی با دست خود آب رو را چپه کردیم داخل جوی!

ادامه دارد…

میگفت چرا اینارو اعدام میکنن!? خب مال و اموالشون رو بگیرن بجای اینکه بکششنشون… 

خب خانم بود; ناقص العقل و کامل الاحساس! حتما اون زمان به مادر طرف فکر میکرد; چون خودش مادر بود…سواد سیاسی و کلامی و اعتقادی چندانی نداشت که براش توضیح بدم اینا مفسد اقتصادی ان! خیلی از گرونی ها و اقتصاد مریض مملکت و بالا رفتن سکه و دلار و تنگ شدن معیشت مردم و، خلاصه چه و چه و چه زیر سر امثال اینهاست! انگل های اقتصادی! دزدهای سر گردنه یقه سفید! جنتلمن های اختلاس گر

و شاید درست همینه که با هر کس طبق فهم او تبیین کرد و توضیح داد! فقط تونستم بگم از رحمت خدا بدوره! و گفتم از مولایم علی روحی له الفداء… اینکه دزدی رو آوردن خدمت حضرت; فرمود: اولین بارت هست که دست به سرقت زدی!? عرض کرد: بله! مکثی کرد و بعد گفت: نه اولین بارم نیست! (معرفت داشت لااقل… معرفت نسبت به امام بودن ایشان و عالم به غیب بودنشان)… حضرت لبخندی زدند و فرمودند: از رحمت خدا بدوره که کسی برای اولین بار دزدی کنه و او را رسوا بکنه!

بله، از رحمت خدا بدوره که یه دزد کوچیک رو بخواد اینحوری مجازات کنه; اینا دزدنیستن که اعدام میشن!شاه دزدن! مجازاتشون یه چیزی بالاتر از اعدامه! چون با اختلاس های اینا خیلی از فقرا هر روز زیر بار گرانی و تورمد میمیرن و زنده میشن! جان میدن و دوباره جونی نیمه میگیرن!

خیرخواهی و خیرخواری!

تفاوت تنها درقفس تنگ کلمات گنجیده نمی شود! پای مفهوم که به میان آید تفاوت سر میزند به آسمان درحالی که پای در زمین   دارد… فرق است بین جایگاه موصوف های این صفت; یکی عاقبتی به نزدیکی به خدا دارد و دیگری بعد از پروردگار… بنظر میرسد در برزخ آخرتی، هر کسی نان از عمل و به عبارتی دیگر، از صفت های خود میخورد! شاید! کسی چه میداند!…