داشت با ذوق وانت آبی رنگشو تمیز میکرد; تازه خریده بودش…

کمی که گذشت یه ماشین خوش رنگ و لعاب اومد درست کنارآبی خوش رکابش پارک کرد.

مرد که ظاهرش مرفه بودن را فریاد میزد در حین پیاده شدن یک نگاه به پسر جوان انداخت… اومد جلو… پسر حواسش به پاک کردن وانتش بود…

+سلام… تازه خریدیش?!

بعله(با لبخند)

+ خب مبارکه… معلومه خیلی ذوق داری

آره دیگه… کلی چیز نخریدم تا اینو بخرم… ( با لبخند غلیظتری)

+قدر این لذت و ذوقت رو بدون… این ماشینو میبینی! دویست ملیون پولشه… اما سوار شدنش برام لذتی نداره… نه تنها این; هیچ چی برام لذت بخش نیست!

اگه الان اراده کنم بهترین نقطه جهان میتونم برم… بهترین گوشت رو از بهترین قصابی شهر میتونم بخرم; بهترین آشپز میاد برام غذا میپزه…اما… بازم هیچ لذتی برام نداره… واقعا لذت بردم دیدمت… از داشته های کمت لذت ببر…

عَلَم هائی که پشتشان نه گرم آیه ای است نه روایتی! اصلاً هر که مرد است، چو عباس (علیه السلام) عَلَم حریم امام نگاه دارد!

مدح هائی که مُرکب قلم وجودیشان عاری از حکمت و دقت و وثاقت است! کلب حسین می خوانند خود را! برای قُرب، زوزه می کشند! آیا نمی دانند که حسین علیه السلام برای قرب ما به بندگی و آدمیت، بسم الله سفر به کرب و بلا را سرود؟!
یا آن حسینی را که جناب محتشم سر داد “کیست که عالم همه دیوانه اوست” نشناخته اند یا دیوانگی برایشان خوشایند است!

حق الناس هائی که دلشان خوش است با آب دیده برای محرم پاک می شوند؛ اما زهی خیال باطل که حسین علیه السلام صبح عاشورا، تعداد یارانش را به 72 رساند و ذوی الحق الناس ها را سوا کرد و زمین شهادتش را به بها خرید؛ چرا که می دانست حتی اگر حسین علیه السلام باشد و فرزند زهرا سلام الله علیها -که تمام هستی از قِبَل وجودش، هست پیدا کرده اند- بازهم حق الناسش با چند درصد تخفیف برایش حساب نخواهد شد!

آری… اینگونه کج فهمیده اند مُحرَم را… 

پلان اول: ( حلال زادگی، لقمه حلال)

از درب مسجد بیرون می آید… زیر نم نم باران… باران رحمت الهی که بعد از نماز جماعت، خدا وعده داده…

در تاریکی مغرب، یک موتور دور می زند داخل کوچه؛ به سمت روحانی… نزدیک می شود… نزدیک تر!

+ ببخشید حاجاقا!

- بله؟! بفرمایید!

 ( یک دختربچه سه ساله هم در آغوش پدر سوار بر موتور است)

پدر جوان که ظاهری امروزی هم دارد با لبخند اشاره ای به دخترکش می کند و می گوید:

+ این دختر کوچولوی ما تا روحانی میبینه حتما باید ماچش کنه! از طلبه ها خوشش میاد ?

 سید جوان دستی به سر دختر خردسال می کشد و می گوید:

- خداحفظش کنه…

+ قربون جدت برم حاجاقا

( معصومیت، پاکی، حلال زادگی! به راستی چه چیزی می کشاند این طفل را به سمت لباس پیغمبر؟!)

پلان دوم: (… ، لقمه حرام)

هنوز مغرب نشده… طلبه جوان از داخل مدرسه علمیه بیرون می آید… می رود به سمت ماشین… ۳ فرزندش منتظر بابایند! بابا محمد! 

داخل کوچه… یک موتور می آید به سمتش… بی هوا صدا می زند؛ سوال دارد… هوا هنوز روشن است… خنجری فرو می رود داخل قلبی؛ بناگاه… بأیٍ ذنبٍ … 

( خباثت، لقمه حرام، شیطان صفتی، رذالت! چه چیز است که نفرت را در دل پُر میکند وقتی کسی را میبینی که منتسب است به اهل بیت؟! )

پی نوشت:

مردم روحانیت رو دوست دارند… اونهایی که نوچه و مترسک دست ته مانده های  مستر همفر و امثالهم هستن این مساله رو خوب بدونن!

همون جمله همیشگی: تو هر قشری خوب و بد هست! چند نفر اگه خراب بکنن بپای همه نوشته نمیشه؛ این حکم منطق، عقل و شرعه!

مردم، روحانیت رو هنوز دوست دارند!

اشکِ روضه نمک گیرت می کند…

اصلا زمین گیرت می کند!

وقتی قدم هایت می شوند رفیق باب و تو را می برند به درب خانه ی اهلش!

وقتی زانوانت برای تو دعای عاقبت بخیری می کنند و متواضعانه دعوتت میکنند تا بر سر این بیت، زانو بر زمین بسائی!

وقتی رسیدی به این کوی و برزن، بدان که اشک، نمک دارد… روضه ی ارباب نمک گیرت کرده!

قرار است بیش از اینها تو را دهند! اصلا قرار است سر به بیابان بگذاری… روزهایی مقدس را پیاده گز کنی… بروی و بروی و باز بروی… هر قدم تو قرار است بپیوندد به خیل عظیم اربعین و سیلی ویرانگر بشود بر سر همانها که در داخل مرزها، روزها بر سرشان « مرگ بر » فریاد میزدی!

از اشک میرسی به جانان… به همنشینی با قدم های جابر… می شوی یک عجم بیابانگرد… و نام تو را در تاریخ سیاسی اسلام به عنوان زائر اربعین ثبت می کنند! و شاید جزو شیعیان مُصحف فاطمیه! کسی چه می داند؟! از مهربانی این خاندان هیچ چیز بعید نیست!

خلاصه اینکه… اشک، نمک دارد! از هیبت هئیت، می رسی به بیابان هایی که پُر است از قدمهای زائرین سفر اربعین! 

سفر به خیر… اصلا خوشا آنان که الله یارشان بی…

چند دقیقه به شروع کلاس مونده؛ تو موندی و یه خیابون شلوغ پُر ترافیک… یعنی دیگه اونقدرا وقت نداری تاکسی رو برانداز کنی توش کی هست کی نیست؛ خب مثل اینکه امروز شانس باهاته! یه تاکسی میاد پشتش فقط یه خانم نشسته؛ ایول خداجون!

نشستن همانا و پر کشیدن شانس امروز همانا!!!
یه پسر سوسول کله روغنی میاد میشینه پشت! خودمو جمع و جور کردم تا خودشو جمع و جور کنه بشینه! تو دلم کُلی اه و ایش نثارش کردم گفتم تو دیگه از کجا سرو کله ات پیدا شد! داشتیم دربستی میرفتیما… آخه خیلی سخته! مخصوصا بعضی مردا وقتی میخوان پول تاکسی رو از جیب پشتیشون درآرن و جوری کج و کوله میشن که سرشون میخوره به سقف ماشین؛ تو هم مجبوری بری تو شکم بغل دستیت تا بهت نخوره!
وسط راه گوشیش رو روشن کرد؛ چشمم یهو خورد به صفحه گوشیش! قصد تجسس نداشتما یهو چشمم خورد… خُشکم زد…
اصلا بهش نمیومد… نه به شلوار چارخونه طرح دارش؛ نه به مدل موهای عَجَقِش که از هاله دور هم میشد مدلش رو تشخیص داد… نه اصلا بهش نمیاد!
عکس آقا رو گذاشته بود رو صفحه گوشیش! همون کاری که منِ طلبه با کُلی ادعا میکنم…
خدایا…
آدم یاد رزمنده های دوران دفاع مقدس میافته… شهید همت هایی که قبل جنگ شلوار جین پاشون بود؛ اما عاشق یه سیدی شدن که بهش میگفتن امام! رفتن و مرید این مراد شدن… رفتن و رسیدن به جایی که امام راحل میفرمود من غبطه میخورم به حال اینها…
باید اعتراف کرد که حضرت آقا هم سرباز زیاد دارن… فدایی راه بیشتر…