- وقتی تو مطب چشم پزشکی به عنوان همراه مادرت نشستی و برای ذبح نکردن ثانیه های چاپارسوار ساعت، میخوای استفاده بهینه بکنی… وچشمت میخوره به پوستر روی دیوار…نوشته های روش کوچیکن؛ نمیتونی دقیق بخونی؛ فکر میکنی یه صفحه لمسی مثل گوشیته و میخوای با انگشت اشاره و سبابه ات بزنی روش و بازش کنی تا واضح بشه…

- یا وقتی زیرنویس تلویزیون خیلی ریزه و بازم میخوای بلندشی با همون دوتا انگشتت بزنی رو صفحه تلویزیون و تصویر رو بکشی تا مثل عکسای توی گوشی باز بشه

- یا وقتی داری غذا میپزی و یه مُشت نپخته رو برای چند دقیقه رها میکنی روی اجاق گاز تا پخته بشن … یا از سر چرخ خیاطی بلند میشی و لباس نیمه دوخته ات رو میسپاری به بعد تا تکمیلش کنی … و دست راستت میره تا هر چیزی رو که تا الان انجام دادی برات سیو کنه!

- یا وقتی دستت میخوره به لیوان آب و روی میز سیلی به قد و قواره چند جُرعه آب جاری میشه
و دست چپت خیز برمیداره تا control z رو بگیره و خرابکاری صورت گرفته رو برگردونه به حالت قبل
و…

و…

و…
بدون که تو هم مثل من معتاد لب تاب و تب لت و گوشی هستی
برو خودتو ببند به تخت?

من عاااااااشق کاکتوسم!

هم زیبان

هم مقاوم

تنوعشونم زیاده

اینا بخشی از کلکسیون منه:

پی نوشت:

چشم برزخی داشتن دیگه

روانمونم می دیدن…

پناه بر خدا

 خار مغیلان چه ها کرد با طفلان حسین! (علیه السلام)
با پاهای برهنه که در صحراها دویدند!
برای اینکه بشریت در سایه اسلام سروری کند، اسیری کشیدند!
و اینک صدای خلخال گونه کفش های تو…



چه کرد رد سنگین دست عدوی سنگدل -که نه دین داشت و نه آزاده بود- با صورت نازدانه های حسین!
صورتی کبود همچو پهلوی مادر!
و اینک سرخی در پسِ سفیدابِ تو…


معجرهایی که از آتش خیمه ها مشتعل شدند. . . آستین های لباسی که جای روبند دخترکان پُر ز حیای حرم آل الله را گرفت!
و اینک شال کم عرض و حریرگون تو. . . و دستی که دیگر سال هاست نیمه برهنگی، برایش قبیح نیست. . . 



و از چه روی است که سیاهی چادر من برایت ملال آور است اما سیاهی چشمانی که نفس مسوله، زشت را برایشان زیبا جلوه می دهد خوف آور نیست؟!

             

این چه حکایتی است که حجاب من محدودیت است در برخی اذهان؛ اما راه رفتن با کفشی که یک وجب از ارتفاعش می گذرد محدودیت نیست و محکومیت ندارد برای جماعتش؟! راه رفتنی که هر قدمش، در تمنای تمسک به ستونیست برای فرو نریختن در خیابان!



به واقع این چه حکایتی است؟!
مسلمان! حسین (علیه السلام) هر آنچه داشت فدا کرد. . .
دردها کشید زینبش (سلام الله علیها). . .

حال چه سرّیست که روز شهادتش، روز زینت تو شده؟! حرمت سیاه پوشی مادرش را نگاه نمیداری؟!
مسلمان! تو دیگر بر درد کرب و بلا میافزا!

نگهداری طیور و پرندگان تو لسان اهل بیت علیهم السلام خیلی تاکید شده؛ مخصوصا کبوتر، خروس سفید و… .

البته حکمتش رو هم بیان فرمودن؛ اینکه اجنه با اونها سرگرم میشن و به اهل خونه دیگه کاری ندارن!

این یکی از حکمت هاش هست؛ چه بسا حکمت های دیگه ای هم باشه که ماها ازش مطلع نیستیم!

البته مرغ نگه داشتن خودش آدم رو از تخم مرغ دونه ای هزار تومن!!! خودکفا میکنه( همون بحث تولید داخلی خودمون که قبلا بهش اشاره کرده بودم)?

مثل این دوتا خانم مرغه ما? تخم هاشون برا ما حکم تخم طلا رو دارن! کاملا اُرگانیک?

 خب البته نگهداری اینها تو آپارتمان امکان نداره؛ نیازه حداقل یه فسقل حیاط داشته باشین!

یه خاطره هم در اینباره به نقل از پسر آیت الله بهجت(رحمة الله علیه) براتون میارم؛ خوندنش خالی از لطف نیست:

«ایشان مقید بود مرغ و خروس توی خانه داشته باشند و هم مقید بود رسیدگی به مرغ و خروس ها را خودش تنهایی انجام دهد.
ایشان مقید بود که در منزل یک خروس باید باشد. می‌فرمود اینها در سحرها ندای قدوسی سر می‌دهند منتها ما زبان آنها را نمی‌فهمیم. آنهایی که باید بفهمند، می‌فهمند. ایشان دوست داشت که خروس خوش‌صدا و سفید باشد و به موقع بخواند و مرغی هم کنار او باشد.»

 پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله و سلم هم فرمودن: به خروس حرف زشت مگویید که او شما را به اوقات نماز آشنا می‌کند.

از امام صادق (علیه السلام): در خانه هر پیغمبرى كبوترى وجود داشت؛ زیرا سفیهان جنیان‏ با كودكان بازى مى‏ كنند؛ و چون كبوتر در خانه‏ اى باشد به آن سرگرم شده و از كودكان دست بر می دارند. مکارم الاخلاق( روایت هارو از سایت باشگاه خبرنگاران جوان برداشتم. yjc.ir)