شما را به حق "الرحمن الراحمین" دستی به العجل بردار!

مولای من علی! روحی لک الفداء… بعد رستگاری شما ، گمان رفت که خورشیدِ رستگاریِ یتیمانِ عالم به سمت کرانه غرب قدم بر خواهد داشت ، اما زهی خیال باطلشان ! دوباره دیده شد رد قدم هایی از جنس مردانگی ابو تراب … آنهم در کوچه هایی که مردمانش نه تنها شب ، بل که روزشان را نیز با لتسکنوا الیها سپری می نمودند … مردمانی از جنس بنی اسراییل که در غیاب نبی خود ، وصیِّ او را وانهاده ، سامری و گوسفندش را تقدیس می کردند ! صیادانِ روز شنبه که عهد غدیر را شکستند و کفاره اش را بیعت با دیگری قرار دادند ! همان هایی که شور و شعور در هالة ولایتشان ناپیدا بود ، در بازی دنیا بر سر آدمیِت خود شرط بسته، بازنده میدان شدند .
بعد از نبودن شما ، ردای دستیگیری از یتیم و عائل و سائل را حسنینتان (علیهم السلام) به تن کردند … دوباره قامت مردانگی راست شد … .وارثین جوانتان، دل شب را می شکافتند و آرام آرام زمزمه میکردند : ویلٌ لکل همزه لمزه ، الذی جمع مالاً وعدّده …
اما بعدِ شما باز هم جفای در حقِّ حقُّ و راستی تکرار شد؛ باز هم به پای تخت حکومت ِ راستینِ عدالت محور، پیچک زهر آلود خیانت پیچید ، بر دروازه ورودی اش ابلیس دست به سینه مانده بود و در مقابل چشمان خواب زده وارثینِ ناکثین و قاسطین و مارقین مانع از ورود حقیقت می شد .
امیر من ، لا اُقسم … آری برای اثبات مظلومیت شما جایی برای قسم خوردن نیست ، صدق الله العلی العظیمِ به تنهایی می تواند روضه خوانمان شود ، ” العلی ” در آن حرف ها برای گفتن دارد ! 
قصد کرده بودید که استحاله کنید روح های آلوده به نقمات دنیا را؛ اما به باد سُخره گرفتند حنطه گویانِ لُمزّه ، حِطِّه و استغفار را !
مولاجان! دنیای ما هنوز خراب نبودن شما و فرزندانتان است! امشب سه شنبه شبی است محتاج دعای فرج! شما را به حق الرحمن الراحمین دستی به ذکر العجل بردار…