خط خطی های روح!

هر وقت نگاهش میکنم ناراحت میشم! خط و خش روی ماشین لباسشویی آشپزخونه رو میگم؛ خب البته با دو بار اسباب کشی طبیعیه…

انگار یه چیزِ ارثیه! چی؟! اینکه اگه وسائل خونه، خطی، خشی، چیزی بیافته روشون از چشم آدم میافته! درست مثل مادرم هستم؛ وقتی وسیله ای تو خونه اش یه گوشه اش سائیده بشه میگه از چشم افتاد دیگه…امروز که نگاهم به زخم های ریز روی ماشین لباسشویی افتاد، ذهنم رفت به سمت خط و خش های روحم که سالهاست با از این شاخه به اون شاخه پریدن های ذهن و دلم روی لوح سفید کودکیش افتاده!

و شاید همونقدر که به خط و خال های وسائل خونه توجه داشتم ، از خط های ریز و درشت روحم غافل بودم!

خط خطی هایی از جنس “نبایدها” که حک شده بودن تو نامه اعمال… که آزرده میکردند هر دوشنبه و پنجشنبه قلبِ مقدسِ حضرت صاحب العصر رو…

خدایا! خط و خش های دلمون رو خودت صافش کن! ما به تنهایی قابلیتش رو نداریم… آمین…