مادرِ انقلاب ها...

سلام بر مادری هجده ساله، که فرزندش امسال چهل ساله می شود…

انقلاب اسلامی جان گرفت آن دم که در کوچه های بنی هاشم خانه به خانه در پی دفاع از ولیِ زمانت بودی مادرِ انقلاب ها! اگر امروز چادر به سر داریم، در خانه آرام نشسته ایم، برایت فاطمیه میگیریم، حسینیه ها آبادند و از مناره های مساجد بانگ شهادتین علی ولی الله روحمان را تازه میکند تماماً مدیون خطبه ی فدکیه ی شماییم مـادر! آن دم که چادر بر سر کردی بانو و قدم هایی مردانه برداشتی تا خطبه بخوانی برای مُشتی نامرد؛ آنهم در مسجدی که امام جماعتش پدرت و پدر امت اسلام بود…

این روزها، تلاقی ایام یادآور مردانگی های توست… اینکه اگر نبودی اکنون انقلابی نبود؛ چرا که اسلامی نبود… قصه ی پر درد علی و حوضش، سر از افسانه ها در می آورد… تحریف میکردند ابتدا و انتهای ثقیفه را؛ و خود را مُحق می دانستند در حقی که غصب کرده بودند… 

و چه راحت، غصب کردند و زدند و به عیادت آمدند… و اگر وصیت نمیفرمودی غسلنی، کفنی، دفنی بالیل، با یک نماز بر پیکر مطهره ات نیز حساب خود را پاک میکردند!

و تو را دختر رسول خدا میخواندند بی آنکه حرمتت و حریمت را نگاه دارند! تو فاطمه بودی از آن جهت که دخترِ رسول خدا بودی! تـو فاطمه بودی از آن جهت که همسر ولی خدا بودی! و تـو فاطمه بودی از آن حیث که مادر حسنین بودی! آری، تـو فاطمه بودی از آن جهت که “فاطمه” بودی… این عظمت را در زیارت نامه ای از لسان مبارک فرزندت، باقر، شکافنده ی علوم یافتم… 

زهرای مرضیه! ما درس انتظار مهدویت را از ناله ی استغاثه ات بین در و دیوار گرفتیم… آن دم که فریاد زدی “یا بُنیّ مهــدی"…

و رزمندگان غیور روح الله، با سربند یامهدی بر سر، فریاد میزدند: « می رویم تا انتقام سیلی زهرا بگیریم…»

دختر رسول خدا! سالها بعد از رفتنت این انقلاب، به برکت قیام ولائی شما جان گرفت… عالمان و رهبران دینی ما نیز به تبعیت از مقتدایشان مهــدیِ موعود، شما را اسوه ای حسنه برای خود می دانند…‌  

مادرِ انقلاب ها! سایه ات مستدام بر سـرها…