نامه به رهبرم

بسم الله الرحمن الرحیم
آجرک الله یا صاحب الزمان
رهبرا سرت سلامت شکند اگر سبویی…
سالهاست می فرمایید من به مذاکره خوش بین نیستم؛ ای معظمِ ما! ای واجب الاطاعه! خودمانی بگویم: کو گوش شنوا؟!
حاج قاسم را ببین که یک شبه، یک تنه لبیک گویان با خون مطهرش خواستِ مولایش را اجابت کرد و با عروجش، خروج از مذاکره با شیاطین را محقق کرد!
حاج قاسم بناممش یا هارون مکّی که به دستور مولایش جعفربن محمد علیه السلام در تنور آتش نشست؟!
معرفت را ببین که یک شبه، چه زیبا ولایت فقیه را برای ملت، به قدر صدها کتاب و هزاران منبر جا انداخت!
حضرت سَیِّد! ببین چه زیبا و حماسی، کینه‌ی چرکین درون قلب و مغز یانکی‌های امریکایی را به نشان داد و دست خون‌آلودِ همدستان یهودِ جهود و آل صعود در حال سقوط را برای مردم رو کرد!
اما مولایِ من! پیام سردار برایمان چه بوده؟
چه معنا دارد این طی الارض و عتبه بوسی های روح مطهرش از کاظمین تا جمکران؟
ما معرفتمان برای نقشه خوانی کم است! بی‌شمار قلیل ایم… نکند حرکت انقلابی چهل سال پیش خاندان موسوی، خمینی کبیر را ترسیم کرده برایمان و انتهای نقشه را به امید ظهور آخرین منجی به جمکران گره زده است؟
نکند خبر از هموار شدن زمینه ظهور می دهد؟
براستی که آرزوی دیرینه امام عزیزمان را محقق کرد این سلمانِ زمان! مرحبا به غیرت علویِ جاری در خون مطهرش، که خوارجِ داعشی مسلک را ریشه‌کن کرد و ان شاءالله بزودی، سُم نجس‌العین ناصبی‌های آمریکایی را از خاورمیانه بیرون خواهد کشید.
اِماما! هروله کردن برادران عرب کشورهای اسلامی را ببینید پس از شهادت این عجمیِ باوفای اهل بیت علیهم السلام!
مرحبا به غیرت مسلمین در این اتحاد و پیوند! مرحبا… .
رهبرا! شما را به اخلاص حاج قاسم و حاج قاسم هایت سوگند! شما را به قلب های سوخته در این داغ قسم! ما را دعا کنید گامهایمان از صراط عاقبت بخیری نلغزد… ان شاءالله
بی صبرانه منتظر انتقام سخت هستیم!
والسلام علیکم و رحمه الله