سرگذشت پُر بارش را که میخوانی خجل می شوی… از این همه گذشت! از نان شبت هم بگذری برای اعتلای فرهنگ و تمدن و علم مردمانت! و حفظ آموزه های مکتوبِ دینت!

روزه ی استیجاری بگیری تا بتوانی مالک چند جلد کتاب شوی! نه مالک دنیایی! که به ارث بگذاری برای آیندگان! و الا دنیا و جاه و جبروتش که برای امثال شما چند تخته پاره ی فرسودنی است!

+ این همه یار مهـربان تو کتابخونه خونه خاک میخورن! نمیدونم از سر سیری نمیریم سراغشون یا کمیِ اشتها؟! آدم خجالت میکشه حتی تو عکس هم چشم تو چشم امثال آیت الله مرعشی ها بشه! وا أسفاه…

برکـت چیزی است که فراوان یافـت می شود در لابلای خط و چین دستان مـادرها…

به خاک هم جان می دهد! می رویاند و سبـز می کند!

دستانِ مـادر می رویاند! آنچنان که تـو را رشـد داد، جان گرفتی، سبز شـدی…

مـادر، صغیر را کبیر می کند، خود فرسوده می شود و پا در کهنسالی می نهد! اما همـچنان در یاریِ فرزندْ جوان است و مادرانه هایش از درون می تراود!

مـادر، گُل میخک است! مقاوم است… تمـام سختی های عالم را می توان در زیر چشمان پُر چینش به نظاره نشست؛ اما لبخند لبانش تمام عُسرها را یُسر می کند… 

مـادر، معجزه است! تمـام غصه ها را با یک قصه از سرگذشتش آسان می کند! سهل و قابل تحمل می شود پَستی های دنیا؛ و اصلا به بالا می روی تا کوچک ببینی هر چه سختی را!

بارالها! اگر مسیر بهشت زیر پایش نهفته است دستانِ مـادر بندِ به کدام عالَم است؟!

برکـت چیزی است که فراوان یافـت می شود در لابلای خط و چین دستان مـادرها…

+ گُل های لیلیوم مادرجانم :)

شجاعت داشتند و قهرمان بودند! تاریخ طبری را که تورق کنی کلامی از امیرمؤمنان در وصفشان می خوانی: «ای اهل کوفه! شما شوکت عجم و پادشاهان آنها را دگرگون ساختید و جمعیت آنها را پراکنده کردید…»

اهل علم بودند و دین! خلیفه دوم هنگام اعزام انصار به میان کوفیان گفت: «شما به سمت مردمی می روید که قرآن در سینه های آنان است و صدای قرآن خواندن آنان همانند زنبوران عسل به گوش می رسد!» در واقع، برای خود در امور دین حجت الاسلامی بودند!

احساساتی بودند! اولین شخصیت هائی که بر عزای امام حسین علیه السلام بعد از عاشورا گریستند! خلخال از پای فرزندان پیغمبر در می آوردند با گریه! به برخی یتیمان که پدرانشان در جنگ با امیرمؤمنان کشته شده بود غمگین میشدند و میگفتند ای وای! علی شما را یتیم کرده است!!!

اما این مردم شجاعِ عالمِ احساساتی، دنیاطلبی یکی از شاخصه هائی بود که به قهقرا کشاندشان… در تاریخ تمدن اسلامی نوشته اند کوفیان در جنگ جمل ۱۲ هزار و در جنگ صفین ۶۵ تا ۱۲۰ هزار نفر شرکت کردند بخاطر غنائم جنگی!

خودرأیی و اجتهاد نابجا از دیگر خصیصه های منفی کوفیان بود… در میان آنها قاریان و صحابه ای بودند که خود را در بیشتر مسائل و حتی مسائل حکومتی و جنگی صاحب نظر دانسته و ایرادگیری می کردند!

نظام ناپذیری مردم کوفه از زبان معاویه ملعون، خود گواهی بر نافرمانی آنان از حاکم بود! : «من در میان مطیع ترین لشکریان بودم در حالی که او در میان نافرمان ترین سپاه بود»

+ ما وقتی “اهـل کوفه” نیستیم که خصوصیات کوفی هارو نداشته باشیم…

اللهم عجل لولیک الفرج!