کتاب ها از جدایی ها حکایت میکنند!

 آخر چه شود یارا؟!
راستش را بخواهی بعضی وقت ها گوش ایستادن و شنیدن ناله ی دیگران مذموم نیست… اصلا شاید حلال باشد پس: واسمع !
بشنو… بشنو که کتاب ها از جدایی ها حکایت می کنند !
از کنار در کتابخانه که رد میشوی ندای “أنا الغریب” کتاب های دسته به دسته که با نظم و ترتیب در قفسه ها نشسته اند و از زیادی گرد و خاک دچار آسم و تنگی نفس شده اند جگر مغزتان را آب می کند و به دنبالش سرِ دلتان حسابی سوت می کشد !
کمی بهتر گوش کنی خواهی شنید که “یک صدا” زمزمه می کنند: ” آخر چه شود یارا بر ما نظر اندازی! “… تعدادی هم که تازه به چاپ رسیده اند، تنها وصف آدم های کتابخوان را از قدیمی تر ها شنیده اند!
کتابچه های شعر نیز از این قافله عقب نمی مانند و یکصدا می سرایند: درآ… درآ که به جان آمدم زتنهایی …راستش را بخواهی رفیق جان، آمارمان را حسابی گرفته اند!: “هر ایرانی، روزی ده دقیقه مطالعه!” به عبارتٌ اخری، در کم کتاب خواندن، رتبه داریم؛ آنهم برترش را یادت هست رفیق جان! “من یار مهربانم “!
کتاب دوران ابتدائیمان رامی گویم، کاش فقط برای نمره حفظش نمی کردیم تا امروز تک تک ابیاتش از ذهنمان پر بکشد! کاش با هم دوستِ دوست بودیم… کاش!
اگر دوست داشتنِ خدا برایت مهم است ، بدان که خدا هم آدم های کتاب خوان را دوست دارد که در اولین مکالمه زمینی اش با رسول آسمانی فرمود : إقرا .
پس طفل گریز پای مدرسه ی علمیه : إقرا ! … بخوان … بخوان که کتاب خواندن اثر دارد !
درس بخوان که وقتی بر سر دوراهی علم بهتر است یا ثروت گیر نمودی ، تنها از سر تعارف و کلیشه ای گپ زدن، با اکراه نگویی : علم !
کلام آخر اینکه:
غلام همّت تمام کتابخوانهایم! چه آنها که حتّی از پاورقی های کتاب درسی- محض از کف دادن ذرّه و مثقال نمره ای- هم نمی گذرند و چه آنها که حتّی شب امتحان می روند پای حلیه المتقین علامه و دلشان در قمر در عقرب شب امتحان، به یک صفحه معراج ملا احمد رضا نمی شود و چند جرعه ای “ذی طلبگی” مرحوم مجتهدی، خود را میهمان می کنند… خوشا به سعادت آنانی که در وادی خواندن و عمل غوطه ورند… خوشا به سعادتشان… .