...به زودی خواهند دانست...

امیرالمومنین، علی جان! روحی لک الفداء… هنگامی که دختر یزدگرد سوم را عزت بخشیدی؛ لباس اسارت و کنیزی را از او زدودی، تاج شاهزادگی واقعی را با عقد بسته کردن او با حُسینت، بر سرش نهادی؛ شاید با علم لدنی ات، پیش تر، اسارت زینب را دیده بودی… اسارتی که سراسر با جسارت به خاندان پاک و طاهرت بود… بی حرمتیِ حرامیان به خاندانی که احترام، اجر نبوت و رسالت جد بزرگوارشان، پیامبر خدا بود…
شاید خواستی مُروت برخورد با اسیران و کنیزان را به اطرافیانت بیاموزی! همانها که میخواستند شهربانو را وقتی بین اسیران جنگی بود تحقیر کنند… شاید قصد کردی احترام به بزرگ زادگان را به نااهلان بیاموزی؛ اینکه بزرگزاده، بزرگزاده است! هرچند که روزی به اسارت برده شود! حقا که آقایی و سَیّد خطاب کردن، شایسته شما و پسرانتان است! نه آنان که رحمی نکردند:

به زنان

کودکان

حتی سه ساله ها

حتی شیرخواره ها…

وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ! شعراء(٢٢٧)