حلال زاده به دائیش میره!

داشت وسط میدان رجز میخوند:

انْ تَنْكرونى فانا بنُ جعفر … شهيد صدقٍ فى الجنان ازْهَرا
يَطيرُ فيها بجناحٍ اخْضَر … كفى بهذا شرفاً فى المحشر

شیربچه بنی هاشم که از ناحیه پدر ومادر، ابن ابیطالب بود… علوی بودن رو از مادر داشت و عقیلی بودن رو از پدر… فرزند زینب کبری و عبدالله بن جعفربن عقیل بن ابیطالب! بنازم به این نسب… بنازم به این شرف!

اما شرافتی که ‌دست بالای دست بود و بیشتر از خورشید در آسمان ظهر عاشورا، بر روی زمین میدرخشید خواهرزاده حسین بودنه!

راست میگن حلال زاده به داییش میره!

حسین، محوری که سپیدی حق رو از سیاهی باطل با کیل و ترازوی مظلومیتش جدا میکنه… درست مثل پدرش علی، روحی له الفداء

طبق نقلی، عون، پسر زینب کبری سلام الله علیها یکی از هفتاد و دو جوانمردی بود که حسین بن علی رو یاری کرد و به شهادت رسید…

پی نوشت:

منبع برخی نوشته هام رو مستند میکنم به کتاب یاران شیدای حسین بن علی علیه السلام حاج آقا مرتضی آقا تهرانی