پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم):

بر شما باد میوه در هنگام روی کردنش؛ چرا که در این هنگام، مایه ی سلامت تن و از میان رفتن اندوه است. نیز آن را در هنگام پشت کردن وا گذارید که در این هنگام، دردی برای تن است.

(بحار الأنوار، ج62،ص296

+ یکی از سنت های غلط یلدا، خوردن هندوانه هست؛ چون میوه غیرفصل هست؛ بجاش کدو حلوایی بخورین! 

+ ما که خودمون پابند یلدا نیستیم؛  اما این سفره رو خونه مادرم برای خوشحالیش چیدم.

در مورد یلدا هم اقوال زیاده… بزرگانی مثل آیت الله جاودان فرمودن این جشن ها به بعضی آئین های باستانی شرک آلود برمیگرده! از طرفی علامه بزرگواری مثل آیت الله جوادی آملی فرمودن از سنت های شب یلدا، شب نشینی ، دید و بازدید و صله رحم هست.

چنان که بهره گیری علمی از فرصت آن با طرح مسائل علمی و تاریخی، خواندن اشعار به ویژه شعر حافظ و تفأّل به اشعار حافظ و… سنت دیگر آن است.

مناسب است مؤمنان در چنین فرصت هایی با زوایای زندگی و سیره معصومان در جهت رشد و کمال علمی و معنوی آشنا شوند. 

یادم هست چندسال پیش عید نوروز مصادف شده بود با ایام فاطمیه؛ به احترام ایام شهادت خانم قائل به پهن کردن سفره هفت سین نوروز نبودم! با چندتا از دوستانم صحبت سر این مساله بود! هرکسی نظری داشت؛ یکی از دوستان طلبه باصفای مجلس نظر جالبی داشت؛ گفت من امسال هفت سینم رو با رعایت ایام سوگواری اینطوری چیدم: هفت تا از اسماء مبارک خانم رو که با سین و…شروع میشد رو کاغذ نوشتم؛ هر میهمانی میومد خونمون درباره این اسامی مبارک با هم صحبت میکردیم…

ایده اش برام جالب بود؛ به قول اون جمله معروف به نوعی از تهدیدها فرصت میساخت!

و یا استاد عزیزی که پیام تبریک عیدش در ایام فاطمیه اینطور بود: آرام میگویم سال نو مبارک! بچه ها، حال “مادر” خوب نیست!

کتاب نامه های بلوغ استاد صفایی حائری

بسیار زیبا و کاربردی

دوستانی که در مدارس تبلیغ میکنن حتما این کتاب استاد مرحوم رو بخونن

از کنار در کلاسِ … رد میشوم ، صدای یکی از طلبه ها که با دهان پُر در حال حرف زدن است و با یکی دو خنده دیگر نائل می شود به خفه شدن ، سرم را مجبور به ورود بدون اجازه می کند ! ؛ حلقه ی طلبگی شان آدم را به یاد کهکشان راه شیری می اندازد ، همه چیز معلَّق بین هوا و زمین … هر چه اراده کنی داخل حلقه پیدا میشود إلّا حواس جمع برای مباحثه ! : کتاب باز و نیمه باز … پنیر به علاوه ی خرده هایش روی زمین … شام شب قبل البته در لباس ساندویچ ! … همراه همیشگی موبایل ! … بچه ای که سرش داخل کیف مادرش است و محتویات کیف در آغوش فرش ! .یکی در حال نقد فیلم “مختار” است … دیگری رویای صادقه ی دم سحرش را تعریف می کند و دنبال مُعبِّر است … و هَلُّمَ جَرا . چشمم به جمال دیگری روشن می شود ؛ معلوم است بین حلال و حرام مرز کشی سختی کرده و صدای استاد که “حرامه کسی بدون مباحثه سر کلاس حاضر بشه ” آویزه ی گوشش ! ؛ طلبه ی خدا سخت در حال مباحثه با رفیقش ” کتاب ” است !. هفته های وسط ترم : ( ساعت : 8صبح )
"جان من ، الان استاد میاد … آبروم میره … درس نخوندم … بیا یه کم مباحثه کنیم …(تو خود بخوان از این مجمل حدیث مفصل را !) هفته های آخر ترم : ( معروف به اوقات چه کنم ! )

( ساعت : 9 صبح ) ” هر کی می خواد حرف بزنه لطفاً بره بیرون ، الان زنگ مباحثه ست ، اصلاً حرفِ غیر درسی حرامه ، کتابا باز : مباحثه .

” (ساعت : 9:35) “من نمیخواستم برم ، به آقام گفتم امتحان دارم ، اصرار کرد نخواستم دلشو بشکونم … ولی خدایی هوایِ ییلاق خیلی خوب بودا …” .

تمام این درخشش ها که نقل شد مختص یک مدرسه نیست ( خبر از جاهای دیگر نیز کما بیش در آستین نقدمان موجود است ! ) ، به قول شیخ باقر ایروانی ” بناءً علی عدم اختصاصه ” .نمیدانم راهی کدام دیاریم … شاید با این درس خواندن های ” یک بار مصرف ” فقط راهی مدرک آباد باشیم ! ؛ به یاد جمله ی حضرت امام (رحمة الله علیه) می افتم که حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در عالم رؤیا به ایشان فرمودند : ” خدا را به حقّ طلاب علوم دینی ما قسم دهید و حاجات خود را بخواهید ” . به خود و اطراف که خوب نگاه میکنم دلم به شک میشود که در دایره ی قداستِ طلاب علوم دینی نام ما نیز سند خورده است یا خیر؟! .

و یاد باد آن خانه هایی که یک عمر آمدی داشتند و رفتی

کثیر رماد بودند

اما

صاحبان آن رفتند… چرخه روزگار دستشان را به آخرت سپردند…

خانه های میزبان نشین را دریابیم؛ میهمانشان شویم تا هستند…

فاطمه شریفی که حتی صمیمیت هم مانع ادبش نمیشد و در اوج صمیمیت، جای “تو” و “شما” رو جابجا نمیکرد!
همای عزیز که الحق و الانصاف لطافت صدایش به هنگام خواندن دعا، اصالت اصفهانی او را بیش از لهجه زیبایش تاکید میکرد!
فاطمه مهربان که وقتی از بعضی مشکلاتش می گفت، دلداریش که میدادم، میگفت: «خانم سجادی! احساس میکنم که شما کاملا منو درک نمیکنید! آخه شما این مشکلات رو ندارید» در حالی که نمیدونست “آن بنده خدایی” که گاهی اوقات براش شاهدمثال میاوردم و می گفتم ببین، یه بنده خدام این مشکلات رو داره اما گاهی کوتاه میاد، میگذرونه، این کار رو انجام میده، خودِ خودِ خودم بودم!

کتاب انسان ۲۵۰ ساله ای رو که از نمایشگاه کتاب تهران برا هدیه خریده بودن هنوز به یادگار تو قفسه دارم؛ حتی کارت تبریک کوچیک عید نوروز رو… .
عادت کرده بودم بهشون… دانشجوهایی که بعضی هاشون الان مادرشدن، به عشق فرمان رهبرشون که تاکید بر ازدیاد نسل دارن! اینا بچه های دهه هفتادی ان که بعضیاشون چندین قدم از ماها جلوترن…
خانم رضاییان، سرپرست مهربان و در عین حال جدی خوابگاه! که اکثر دانشجوها عاشقش بودن! و حتی من! دیده بودم که گاهی اوقات برای بعضی دانشجوها اشک میریزه و ناراحته! از شادی برخی دیگه لبخند میاد رو لب هاش! آرامشی بود برای خوابگاه!

خانم فتحی دخت مهربان، حراست دانشگاه که واسطه ازدواج کلی از دانشجوها شده بودن… .
همین جوونا هستن که رهبری فرمودن من به جوانان امیدوارم! واقعا جای امیدواری داشت؛ وقتی میدیدی ساعت ۵ صبح، تو سرمای زمستون، سه طبقه رو میان پایین و میرن وضو میگیرن تا برسن به نماز جماعت! گاهی قبل شروع نماز بهشون میگفتم بعضی از شماهارو میبینم تو این سرما از زیر پتو بلند میشید ۳طبقه رو میایید پایین برا نماز یاد مادر بعضی علما میافتم که یخ حوض میشکوندن برا وضوی نماز شبشون.

وقتی سر ظهر با بلند شدن صدای الله اکبر مؤذن، از استاد اجازه میگرفتن میومدن بیرون و باعجله نماز رو به جماعت میخوندن و بر میگشتن سرکلاس، جای امیدواریه! وقتی با بعضی مسئولین میجنگیدن تا اجازه دفن شهدای گمنام رو تو محوطه دانشگاه بگیرن، جای امیدواریه…
شاید چیزهایی رو بهشون یاد داده باشم؛ اما اقرار میکنم که خیلی چیزهای ارزشمندی هم ازشون یاد گرفتم… تبلیغ در دانشگاه بین جوونهای مملکتم جزو شیرین ترین خاطرات زندگیم در قلب و ذهنم ثبت شده…