ای زاده ی پائیز! ای خوش رنگ ترین وجودی که در بین برگ های زرد و خسته ی پائیزی متولد گشتی، و جانی دوباره به زندگانی پدرت دادی… به دنیا آمدی تا سالها بعد به دنیا بیایم… “من” از قِبَلِ “تو” هست گرفتم! ای مـادر!

ای که اسم و مسمیٰ در تو همنوا بود… ای بانوی پاکدامن، بانوعصمت! نوای خوش عفت را چه زیبا در گوشِ جانمان خواندی… و رج به رج، زنانگی را در سرشتمان بافتی…

تمام وجودت در بخشیدن به ما دستی به پیش داشت و ما چقدر خودخواهانه تو را همیشه خواستیم! حتی آن لحظه که از خدا طلب عافیت و سلامتی برایت کردم و عرضه داشتم که هیچگاه نبودت را نبینم، … و اینکه تمنا کردم اگر روزی قرار بر رفتن است، قرعه به نام منِ فرزند باشد تا تویِ مادر!… آن لحظه هم خودخواهی بر عقل و دلم حکم میکرد! چون نیاندیشیدم که داغ فرزند بر والدین گران است و کمرشکن! فقط به فکر دلِ خودم بودم، بی آنکه بدانم! فکر کردم خواستنم عقلانی ست، مِن باب علاقه است!

ببخش بر ما کمی ها و کاستی ها را… 

+ تولدت مبارک مادر عزیزم ?

خیلی زیبا بود! اصلا وقتی دیدمش مسخ مدل و فرم خاصش شدم! تا بحال گُل این مدلی ندیده بودم! به همسرم گفتم خواهش میکنم بـرو بپرس اسمش چیه؟! دلم میخواد برا تزیین دسته گل عروسی ازینا بگیرم ?

آقای گل فروش اومد بیرون گفت اسمش «آلیوم کِپا» هست! تو دلم گفتم واااای همینه که تا حالا ندیدمش، پیازش مال یه گُل خارجیه! ناگفته نماند که هر شاخه رو به بهایی گزاف میداد!

گذشت

گذشت

بازم گذشت تا یه روز گذرم افتاد بیت همشیره مون… وقتی وارد حیاط شدم دیدم بَـه بـَـــه … چقدر آلیوم کِپا !!!

به همشیره گفتم اَاَاَاَاَع! چه باحال! شمام ازینا دارین! ( اسمش یادم رفته بود!)

گفت آره پیازام سبز شده بود کاشتم حیاط!!! ???

گفتم ها !!! یعنی این گل پیازه؟! همون که با آبگوشت میترکونیم میخوریم؟! ?

گفت آره برو نزدیک بو کن ببین چه بویی میده؟! ?

( و من اون لحظه فقط داشتم به این فکر میکردم که تو عروسی با دسته ای گل پیاز به دست، قرار بود عطرافشانی کنم ?)

+ بعضی از موقعیت ها، اشخاص، اشیاء، احساسات و غیره و غیره همون آلیوم کِپاهای دور و برمون هستن! اونی که هستن نیستن! در حد خودشون خوبن نه بیش از آنچه که هستن… اصلا برای اهل دلش، کل دنیا یه جور آلیوم کپای بی ارزشه! اونی که هسـت، نیــست!

دسته ای آلیوم کِپا تقدیم شما:

رفیق طالب دانش من! جوینده دانش! در قداست جایی که محل تحصیل توست همین بس که پیر جماران فرمود دانشگاه مبداء همه تحولات است! مپندار از این جهت که موی عمرم را در مدرسه علمیه سپید کرده ام جایی به نام دانشگاه برایم نا آشناست! با همان قدم راستی که اذن دخول ورود به مسجد و محفل مقدس میگیرد قدم هایم، ورود میکنم به جایی که محفل تحصیل توست! با قدوم راست!
حقیقت و ماهیت نام تحصیلمان یکیست: طالب علم؛ دانش جو!
میرزای جنگلی، سالها پیش نطفه وحدت حوزه و دانشگاه را در جنگل های گیلان بسته بود؛ حشمت ها را مریدان دین کرده بود. . . فرزند میرزا! الان رضاخانی نیست که مانع اتحاد و اسلام پروری ما شود! لازم نیست زیرپوستی بخواهیم اسلام به اطرافیانمان تزریق کنیم! مانند میرزا کوچک، جنگلی شویم و قرارهایمان را در مخفیانه های شبانه بنهیم!
الان زمانه، زمانه شکوفایی مُفتح هاست…
همه چیز مهیاست تا مهیا کنیم آمدن مردی را که آخرین دانه تسبیح آل الله است برای یاد و ذکر خدا! صاحب الزمان سندش به نام کسی نخورده؛ مگر آنانی که اهلش هستند؛ خودت بهتر می دانی! نقطه عطف مسلمین، پسر فاطمه است! همانی که اکثراً داریم و نداریمش! همانی که به هم سن و سالهای ما چشم امید دوخته؛ همانی که گاهی برخی ندانم کاری ها سرخی برای چشمان و تنگی برای سینه اش به بار می آورد!

+ تقدیم به تمام دوستای عزیز دانشگاهیم :-) 

ای خودم! ای انسان! وقتی آبرویت به مویی بند است از چه سان است که بر ستار خدایت غره می شوی؟!

گاهی اوقات لحظاتی تو زندگی آدم رقم میخورن که قرار بوده آبرویی ازمون ریخته بشه - حتی وقتی مقصر نبودیم- اما چه کنیم که خدایی داریم که به قول نحویون عرب زبان، اینچنین صفت دارد که ستار است و به نقل از علمای علم کلام، یکی از صفات فاعلی او ستاریّت است! البته که فلاسفه و منطقیون نیز در این باب قیل و قال هایی دارند و ستاریت الهی را تکوینا و تشریعا به بحث می نشینند! اما ما را مجال بحث بیش از این نیست و باید به القصه خود برسیم! :) 

روزی روزگاری در دوران تجرد، گذرمان افتاد منزل خواهر، خواهرزاده عزیزتر از جان طبق معمول همیشگی، کیف ما را بر دست گرفت و رفت پیِ خاله بازی!

زمان رفتن فرا رسید و اصرار از خواهر بر أکل میوه و انکار از ما بر عدمِ آن! این شد که آن بدو ما بدو ? سر آخر کیف ما را بگرفت که توشه ی راه و آذوقه مِن باب کلاس ظهری برایمان بگذارد! آن لحظه دست ستاریت الهی دستمان را گرفت و ندایی در درون گفت که مثل بچه ی آدم میوه را گرفته، خودت در کیف بگذار! که…

که الهی چشتان روز بد نبیند ? کیف را که گشودیم دیدیم هر چی داخل کشوی اتاق خواب بود- اعم از باارزش و بی ارزش - خواهرزاده گرامی، در حین خاله بازی ریخته است داخل کیف ما!!! 

اینجا بود که شیونی سر دادیم و گفتیم ای داد ای هوار! ای طفل! این چه خاله بازیست! این بازی با آبروی خاله است! چرا چنین نمودی؟! اگر مادرت کیف را قبل ما میگشود چه درباره ما تفکر مینمود؟! هان ای طفل!

و سریعا خود را معرفی کرده، اشیاء را به صاحب آن تحویل داده و خود را خلاص نمودیم!

یا ســتار! ما بندگان سراپا تقصیر هر چه دست یداللهی ات را ببوسیم کم است!

امیرالمومنین، حضرت على (علیه السلام) مى فرمایند: «اَلْحَذَرَ الْحَذَرَ! فَوَ اللهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتّى کأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ ؛ بترس، بترس (از خدا!) به خدا سوگند آن قدر پرده پوشى کرده که گویى تو را بخشیده و آمرزیده است» نهج البلاغه، حکمت ۳۰

اینبار قرار است ادب آموخته شود اما کماکان ز دامان باادبان! علاوه بر جملات، از خداوند اذن خواسته ایم به زندگی کودکان ایران اسلامی مان رنگ و بوی آسمانی دهیم! فرشتگان امت پیغمبر آخرالزمان را مهدوی کنیم؛ جسم و روحشان را از سیره اهل بیت سرشار کنیم و در راستای پرورش روح آموزششان دهیم! 

هر کودکی این حق را دارد که علاوه بر وراثت و تربیت، محیطی طیب و پاک مسیر آینده اش را الهی کند! فرزندان اسلام لایق این هستند که لقمه های رحمت و آیات الهی برایشان گرفته شود تا حقیقت نور همچون خون در وجودشان متجلی شود! رگه هایی از کلام معصوم در رگ هایشان جاری شود
بذری قرار است پاشیده شود در زمینی که اسلام باغبان آن است… دیگر علف هرزی با سبک زندگی اسلامی جوانه نمی زنند وقتی چشمه های معرفت ایمان از دل زمین بجوشند… وقتی بذر و نهال، محافظت شوند دیگر واهمه حَرَس در نوجوانی و جوانی پریشان حالمان نخواهد کرد!
وقت آن است که از مجاز زندگی امروزی به حقیقت سبک اسلامی دیروزی برسیم! فرزندانمان با روش و منش و طب اسلام و ائمه اطهار علیهم السلام آشنا شوند! هر کس بر پله اول استعداد درونی اش قرار گرفته، اوج بگیرد! واجبات و محرمات واجبند و حرام! بحث بر سر تزریق این مهم به لوح سپید نونهالان است! نحوه بیان اصول دین، اصولی دارد و فروعی! فروع دین کلیاتی دارد و جزئیاتی… اطفال پاک سیرت، حلاوت مستحبات را که بنوشند خودبخود تندی مکروهات زده شان می کند! با زیبایی سراسر زیبای اسلام که آشنا شوند مجذوبش می شوند؛ پایبندش بیشتر!
لوح سپید درون کودکان اسلام، لایق پرورش یافتنی نیکوست!
هدف این است که دخترانمان برسند به پای دامان آن مطهره ای که پدرش در وصفش می فرمود “فداها أبوها"… پسران امت پیامبر آخرالزمان، بشوند سرباز منجی آخرالزمان!

+ این متن رو برای یکی از اساتید عزیزم نوشتم که میخواستند در تبلیغ مهد و مدرسه اسلامی تازه تاسییشون استفاده کنن…