عبای امامت … رسم بود در قدیم الایّام - همان زمانی که شیعیان امام عصرشان را به چشم سر می دیدند - اعتقاد خود را به ایشان عرضه می داشتند و خَلفشان از ناخلف شناخته می شد . امروز من آمده ام مولا با عقایدی که باخبرم از ناخالصی اش ، اما از آن طرف بی خبری… بیشتر »

کَرَم که بی حد و اندازه شد هوس می کنم کُمِیت از دیار قم شوم؛ آنسان که در محضر صادق ترین جعفر آل عبا(علیهم السلام)شعر سرود و هر بار درهم و دیناری از دست امام زمانش تبرکاً دریافت نمود ! ؛ “… مولا برایتان شعری سروده ام ، بخوانم ؟! بخوان کمیت… بیشتر »

خطاب به حرامی های داعشی که خشکیدند و نیست شدند همچون اجداد منافق و کافرشان: زینب(علیه السلام) را از چه می ترسانید ؟! از خرابه ؟! خیالتان بس باطل! او خود خرابه نشینی شام را پشت سر نهاده است … خطبه های نهج البلاغه ای اش کاخ یزید را به کوخ کشیده است… بیشتر »

قلب کوچکش، از مُشت نحیفش هم کوچکتر بود… رُقیه را می گویم… از تپش افتاد… در خرابه های شام… عارفه ای بود بزرگ با تمام کوچکی اش! قلب رقیه چون أرضی بود که بدون حجت خدا کُن فیکون میشد! أرضِ قلبش لحظه ای تاب دوری امام زمانش را نداشت!… بیشتر »